Een dunne huid

12 oktober 2024

Misschien dat ik minder kwetsbaar overkom, dan dat ik soms ben. Als bewindvoerder had ik regelmatig te maken met cliënten die boos werden, die me uitscholden en die ronduit agressief konden zijn. Ik denk dat ik toen dacht, dat ik er prima tegenkon, dat ik me er niet door liet raken. Maar achteraf betwijfel ik, of dat echt zo was. Eigenlijk denk ik, dat ik ook toen een veel minder dikke huid had, dan ik deed voorkomen.

En nu nog steeds. Ik ontvang onverwacht een mailtje met een kritische noot, van iemand waar ik het totaal niet verwacht en ik laat me er direct door uit het veld slaan.

Het lijkt soms, dat anderen veel beter kunnen omgaan met nare reacties. Zeker op het werk, ervaar ik dat het lastig is om te te geven dat iets kwetsbaar voelt. Dat zijn we niet erg gewend. Het is makkelijker om te zeggen ‘Ach, dat hoort erbij’ als iemand vervelend reageert, of je schouders op te halen en ‘gewoon’ door te gaan alsof er niets aan de hand is.

Een dunne huid dus. Ik las het laatst in een interview: ‘Ik heb nu eenmaal een dunne huid’. Wat mooi, dacht ik, dat je dat van jezelf kunt zeggen en dat het dan ook oké is. Dat we niet allemaal een dikke huid hoeven te hebben. Vandaag dus even een moment om stil te staan bij onze dunne huid. En dan met name om daar oke mee te zijn.

En tuurlijk, mocht je toch een vriendelijke, zachtaardige en bemoedigende tip hebben hoe hier mee om te gaan, dan is die natuurlijk welkom :)

12 oktober 2024

Een dunne huid

Misschien dat ik minder kwetsbaar overkom, dan dat ik soms ben. Als bewindvoerder had ik regelmatig te maken met cliënten die boos werden, die me uitscholden en die ronduit agressief konden zijn. Ik denk dat ik toen dacht, dat ik er prima tegenkon, dat ik me er niet door liet raken. Maar achteraf betwijfel ik, of dat echt zo was. Eigenlijk denk ik, dat ik ook toen een veel minder dikke huid had, dan ik deed voorkomen.

En nu nog steeds. Ik ontvang onverwacht een mailtje met een kritische noot, van iemand waar ik het totaal niet verwacht en ik laat me er direct door uit het veld slaan.

Het lijkt soms, dat anderen veel beter kunnen omgaan met nare reacties. Zeker op het werk, ervaar ik dat het lastig is om te te geven dat iets kwetsbaar voelt. Dat zijn we niet erg gewend. Het is makkelijker om te zeggen ‘Ach, dat hoort erbij’ als iemand vervelend reageert, of je schouders op te halen en ‘gewoon’ door te gaan alsof er niets aan de hand is.

Een dunne huid dus. Ik las het laatst in een interview: ‘Ik heb nu eenmaal een dunne huid’. Wat mooi, dacht ik, dat je dat van jezelf kunt zeggen en dat het dan ook oké is. Dat we niet allemaal een dikke huid hoeven te hebben. Vandaag dus even een moment om stil te staan bij onze dunne huid. En dan met name om daar oke mee te zijn.

En tuurlijk, mocht je toch een vriendelijke, zachtaardige en bemoedigende tip hebben hoe hier mee om te gaan, dan is die natuurlijk welkom :)

Andere blogs