Hoera! Mijn dochter is gezakt

15 december 2024

Om 6.00 uur gaat de wekker. Mijn dochter Marloes gaat op weg naar Tiel, voor haar brommerrijbewijs. Ruim twee uur bussen, treinen en bussen verder komt ze op het terrein van het CBR. Eerst een les op de brommer. Dat gaat niet top. Het is nat, en glad, en zo’n brommer is toch wel wat anders dan een fiets. Rond de middag is Marloes aan de beurt om examen te doen. Ze belt me op, ik sta op het punt om haar te feleciteren en… “mam, ik ben gezakt.” O, oke, zag ik niet aankomen. Ik dacht, een brommerrijbewijs is een kwestie van een rondje rijden, een papiertje ophalen en dan weer naar huis. Een best naïeve gedachte, voor een moeder die na vijf pogingen eindelijk haar rijbewijs mocht ophalen.

Geakt dus. Na weer twee uur reizen komt ze thuis. Verdrietig gat ze naar haar kamer. Een royaal aantal YouTubefilmpjes later komt ze weer naar beneden en hebben we het erover. Opmerkelijk veerkrachtig legt ze uit dat het gewoon niet goed ging. Ze reed gewoon te voorzichting, had duidelijk nog te weinig ervaring en het weer zat ook niet mee. We laten het gaan en na een paar dagen is ze klaar voor een nieuwe poging. Over een paar weken een nieuwe poging.

Eigenlijk ben ik blij voor deze ervaring. Want leren we niet het meest juist van die momenten dat het tegenzit? Ik denk dat Marloes een waardevolle les meeneemt. Het helpt om veerkrachtig te zijn, om te accepteren dat het soms gewoon even tegenzit en dat niet alles op een presenteerblaadje wordt aangereikt.

Het geluk van het falen. Hoera dus, dat ze is gezakt! Voorlopig nog lekker met de fiets naar school…

15 december 2024

Hoera, mijn dochter is gezakt! 

Om 6.00 uur gaat de wekker. Mijn dochter Marloes gaat op weg naar Tiel, voor haar brommerrijbewijs. Ruim twee uur bussen, treinen en bussen verder komt ze op het terrein van het CBR. Eerst een les op de brommer. Dat gaat niet top. Het is nat, en glad, en zo’n brommer is toch wel wat anders dan een fiets. Rond de middag is Marloes aan de beurt om examen te doen. Ze belt me op, ik sta op het punt om haar te feleciteren en… “mam, ik ben gezakt.” O, oke, zag ik niet aankomen. Ik dacht, een brommerrijbewijs is een kwestie van een rondje rijden, een papiertje ophalen en dan weer naar huis. Een best naïeve gedachte, voor een moeder die na vijf pogingen eindelijk haar rijbewijs mocht ophalen.

Gezakt dus. Na weer twee uur reizen komt ze thuis. Verdrietig gat ze naar haar kamer. Een royaal aantal YouTubefilmpjes later komt ze weer naar beneden en hebben we het erover. Opmerkelijk veerkrachtig legt ze uit dat het gewoon niet goed ging. Ze reed gewoon te voorzichting, had duidelijk nog te weinig ervaring en het weer zat ook niet mee. We laten het gaan en na een paar dagen is ze klaar voor een nieuwe poging. Over een paar weken een nieuwe poging.

Eigenlijk ben ik blij voor deze ervaring. Want leren we niet het meest juist van die momenten dat het tegenzit? Ik denk dat Marloes een waardevolle les meeneemt. Het helpt om veerkrachtig te zijn, om te accepteren dat het soms gewoon even tegenzit en dat niet alles op een presenteerblaadje wordt aangereikt.

Het geluk van het falen. Hoera dus, dat ze is gezakt! Voorlopig nog lekker met de fiets naar school…

Andere blogs