Een heerlijk ogenblik op een onverwacht moment
3 juli 2024
Een heerlijk ogenblik op een onverwacht moment
Het is dinsdagmorgen 8.00 uur. Iedereen is het huis uit. Ik heb een afspraak bij de tandarts om 9.15 uur, dus een heerlijk uur voor mezelf. Met een kop koffie en een boek ga ik aan de eettafel zitten. Los van dit uur heb ik een volle agenda vandaag. Eigenlijk weet ik nu al dat ik de rest van de dag achter alle afspraken aan ga vliegen. Want teveel achter elkaar gepland. En geen rekening gehouden met reistijd. Maar goed, dat is voor straks. Dit uur is voor mij.
🦷 Een uur later zit ik (precies op tijd, naar later blijkt de enige afspraak van de dag waarop ik niet minstens een kwartier te laat ben) in de stoel van de tandarts. Meestal een a-relaxed moment als je het mij vraagt, normaal gaan mijn gedachten naar de rest van de dag en belooft dit bezoek slechts een voorbode van de ellende die me de rest van de dag te wachten staat.
🦷 Maar dan gebeurt het. Totaal onverwacht. Ik begrijp er zelf ook niet veel van (achteraf wel, lees verder, ik heb een theorietje). Ik zit dus niet alleen mega relexed in die stoel, een groot gevoel van dankbaarheid overvalt me. Daar, op die plek. Je zou denken, wandelend in het bos, liggend in de hangmat in de tuin, maar nee dus. Gewoon, in de stoel, liggend op mijn rug, mond open, ben ik zomaar ineens superblij met alles. Met wie ik ben. Met mijn lieve vrienden, fijne collega’s, al het groen om me heen hier op de Utrechtse Heuvelrug. Zo’n overweldigend geluksgevoel, alleen maar dankbaarheid voor alles en iedereen.
🦷 De rest van de dag liep inderdaad behoorlijk in de soep. Maar anders dan normaal wist ik er het beste van te maken. Mijn theorietje zit ‘m in dat ene uur van de dag, van 8.00 uur tot 9.00 uur. Mijn uur. Dat heeft me vleugels gegeven voor de rest van de dag. Dat heeft ervoor gezorgd dat dat moment in de stoel van de tandarts, zomaar het beste moment werd van de hele dag.
Bizar natuurlijk. Over een half jaar mag ik weer :)
3 juli 2024
Een heerlijk ogenblik op een onverwacht moment
Een heerlijk ogenblik op een onverwacht moment
Het is dinsdagmorgen 8.00 uur. Iedereen is het huis uit. Ik heb een afspraak bij de tandarts om 9.15 uur, dus een heerlijk uur voor mezelf. Met een kop koffie en een boek ga ik aan de eettafel zitten. Los van dit uur heb ik een volle agenda vandaag. Eigenlijk weet ik nu al dat ik de rest van de dag achter alle afspraken aan ga vliegen. Want teveel achter elkaar gepland. En geen rekening gehouden met reistijd. Maar goed, dat is voor straks. Dit uur is voor mij.
🦷 Een uur later zit ik (precies op tijd, naar later blijkt de enige afspraak van de dag waarop ik niet minstens een kwartier te laat ben) in de stoel van de tandarts. Meestal een a-relaxed moment als je het mij vraagt, normaal gaan mijn gedachten naar de rest van de dag en belooft dit bezoek slechts een voorbode van de ellende die me de rest van de dag te wachten staat.
🦷 Maar dan gebeurt het. Totaal onverwacht. Ik begrijp er zelf ook niet veel van (achteraf wel, lees verder, ik heb een theorietje). Ik zit dus niet alleen mega relexed in die stoel, een groot gevoel van dankbaarheid overvalt me. Daar, op die plek. Je zou denken, wandelend in het bos, liggend in de hangmat in de tuin, maar nee dus. Gewoon, in de stoel, liggend op mijn rug, mond open, ben ik zomaar ineens superblij met alles. Met wie ik ben. Met mijn lieve vrienden, fijne collega’s, al het groen om me heen hier op de Utrechtse Heuvelrug. Zo’n overweldigend geluksgevoel, alleen maar dankbaarheid voor alles en iedereen.
🦷 De rest van de dag liep inderdaad behoorlijk in de soep. Maar anders dan normaal wist ik er het beste van te maken. Mijn theorietje zit ‘m in dat ene uur van de dag, van 8.00 uur tot 9.00 uur. Mijn uur. Dat heeft me vleugels gegeven voor de rest van de dag. Dat heeft ervoor gezorgd dat dat moment in de stoel van de tandarts, zomaar het beste moment werd van de hele dag.
Bizar natuurlijk. Over een half jaar mag ik weer :)
Andere blogs