Vergeven

11 september 2024

Het is 16 jaar geleden. Ik heb sinds vier jaar mijn eigen bedrijf in Utrecht als bewindvoerder en na een miskraam ben ik dolblij als ik opnieuw zwanger ben. Een medewerker zal mijn werkzaamheden overnemen tijdens mijn verlof. Helaas besluit ze dat ze de waarneming voortijdig wil stoppen. Ik ben dan vijf dagen geleden voor het eerst moeder geworden.

Met een baby in mijn armen, loopt mijn hoofd over van gedachten. Dit is niet zoals ik het me had voorgesteld. Ik denk nu terug aan hoe ik die dagen met mijn hond Otto een rondje wandel, in een poging mijn gedachten te ordenen tussen alle emoties van boosheid, verdriet en blijdschap heen. Veel tijd om te piekeren is er niet, ik moet weer aan de slag, er zit niets anders op. De knop gaat om, ik haal adem en houd mijn tranen in als ik weer naar mijn kantoor fiets. Dankzij veel lieve mensen om me heen, zowel vanuit mijn werk als thuis, sla ik me erdoorheen.

Vaak heb ik me afgevraagd, wat ik destijds over het hoofd heb gezien. Wat maakt dat het op deze manier zo gelopen is. Jaren later, voel ik nog steeds de dolk die in mijn rug werd gestoken. Ik denk er in die eerste jaren erna nog vaak aan, met boosheid, met verdriet en met veel vragen. Ik wil er graag een streep onder zetten, maar dat lukt me niet.

Tijdens de wandelingen met mijn heerlijk speelse hond, doe ik een poging om te vergeven. ‘Er zal vast een andere kant aan het verhaal geweest zijn’. Maar hoe ik ook probeer om te vergeven, hoe vaak ik hardop zeg dat ik haar vergeef, mijn lijf laat duidelijk merken dat het nog niet zover is. De boosheid en het verdriet zaten er nog, misschien een beetje meer verscholen, maar nog niet klaar om weg te gaan.

Inmiddels is het 16 jaar later en is mijn oudste dochter een stoere meid die zelfstandig haar eigen weg bewandelt. De tijd dat ik haar in mijn armen had, is niet langer meer gekleurd door de moeilijke periode die ik destijds doormaakte. Omdat ik heb kunnen vergeven, uiteindelijk.

Vergeven is iets wonderlijks. Het is namelijk niet iets wat je alleen doet voor degene die je vergeeft. Ik heb degene om wie het gaat namelijk nooit meer gezien of gesproken. Vergeven blijkt iets, wat je ook zeker doet voor jezelf. Om iets echt achter je te kunnen laten. Het heeft tijd nodig, een beetje mildheid en misschien hier en daar wat zelfreflectie. Want ik zal ongetwijfeld ergens iets hebben laten liggen. En laat ik ook dat dan mezelf maar meteen vergeven.

#vergeven #vergeving #zingeving

21 juli 2024

Even Helemaal Niets…

De komende weken doe ik Even Helemaal Niets. En waar dat misschien heerlijk klinkt, is dat dus voor mij een hele opgave. Ik ben van de fietsvakantie, van de activiteit. Zet mij op een plaats van bestemming, ik drop mijn tas op bed en hop hop hop jaag mijn reisgenoten op om er op uit te gaan. De boel te verkennen. 

Maar deze zomer dus niet. Ik ga me volledig overgeven aan het vakantieritme van opstaan en niets anders doen dan ontspannen en zien wat de dag gaat brengen. Ik had zelfs bedacht, mijn telefoon drie weken lang weg te leggen. Dat is helaas (of stiekem ook wel gelukkig…) niet erg realistisch.

Wat ik dan wel doe?

🍉 Ik haal alle socials van mijn telefoon;

🍉 Mijn mail gaat op out-of-office en van mijn telefoon af;

🍉 Ik meld me af bij mijn werk-apps (hoe leuk ook!);

🍉 Mijn laptop blijf dicht (Help, wat zeg ik nu?!);

🍉 Mijn telefoon gaat op een timer van max. 30 minuten per dag.

Géén idee of me dat gaat lukken. Ik zou het wel onwijs leuk vinden, als je met me mee doet! Stuur me dan uiterlijk morgen even een berichtje (nu het nog kan…).  En zoals Kuun laatst aan zijn lezers schreef over zijn goede voornemen: beste lezers, kom ik hier de volgende keer niet op terug, dan weet u dat ik volledig heb gefaald!

🍉 Fijne zomer!

#offline #challenge #EvenHelemaalNiets #MijNietBellen

Andere blogs